باز آمد آستین فشانان

باز آمد آستین فشانان

آن دشمن جان و عقل و ایمان

غارتگر صد هزار خانه

ویران کن صد هزار دکان

شورندۀ صد هزار فتنه

حیرتگر صد هزار حیران

آن دایۀ عقل و آفت عقل

آن مونس جان و دشمن جان

او عقل سبک کجا رباید

عقلی خواهد چو عقل لقمان

او جان خسیس کی پذیرد

جانی خواهد چو بحر عمّان

آمد که خراج ده بیاور

گفتم که چه ده دهیست ویران

طوفان تو شهرها شکسته است

یک ده چه زند میان طوفان

گفتا ویران مقام گنجست

ویرانۀ ماست ای مسلمان

ویرانه به ما ده و برون رو

تشنیع مزن مگو پریشان

ویرانه ز تست چون تو رفتی

معمور شود به عدل سلطان

حیلت مکن و مگو که رفتم

اندر پس در مباش پنهان

چون مُرده بساز خویشتن را

تا زنده شوی به روح انسان

گفتی که تو در میان نباشی

آن گفت تو هست عین قرآن

کاری که کنی تو در میان نی

آن کردۀ حق بوَد یقین دان

                             مولانا

ای مرغ عجب که صید تو شیرانند

گمگشتگی سودای تو جان سیرانند

خرِّم زی و آسوده که این شهر از تو

زیران زبران و زبران زیرانند

                               مولانا

وجه مشترک و تفاوت بین اصول گرایان و اصلاح طلبان

در آن مقام که خوبان ز غمزه تیغ زنند

تو خداوند زمینی، آسمان از نو بساز